Masz problemy z komunikowaniem się z innymi ludźmi i nie przepadasz za ich towarzystwem? Odczuwasz strach przed zawieraniem nowych znajomości, a także przed przebywaniem w miejscu z osobami, których nie znasz? Na myśl o wyjściu z domu odczuwasz lęk? To może być socjofobia.
Socjofobia — co to jest?
Socjofobię można śmiało nazwać chorobą cywilizacyjną, czyli chorobą XXI wieku. W dzisiejszych czasach, kiedy coraz więcej osób woli korzystać z mediów społecznościowych niż spotkać się z drugą osobą, choroba ta dotyka coraz więcej osób. Zamykanie się w domu nie pomaga niestety w ćwiczeniu umiejętności komunikacji społecznej. Dla osób chorujących na socjofobię włączenie przeglądarki jest prostsze niż rozpoczęcie rozmowy w cztery oczy z innym człowiekiem.
Socjofobia to jeden z najczęstszych problemów natury psychologicznej, mylony często z nieśmiałością. Różnica leży jednak w sposobie myślenia. Osoba, która cierpi na socjofobię, ma najczęściej niską samoocenę. Może odnosić sukcesy zawodowe, posiadać pasje, być atrakcyjna i jednocześnie przekonana o swojej bezwartościowości.
Socjofobia — przyczyny
Za przyczyny socjofobii wskazuje się uwarunkowania środowiskowe, zwłaszcza negatywne doświadczenia w relacjach z rodziną oraz w bliskiej grupie rówieśniczej. Do czynników osobowościowych można zaliczyć introwertyzm, niską samoocenę, dużą wrażliwość emocjonalną, perfekcjonizm oraz skłonność do wahania nastrojów. Do tej pory nie udało się ustalić neurologicznej przyczyny występowania zaburzeń związanych z socjofobią. Według jednej z hipotez jest ona wynikiem zaburzeń w metabolizmie dopaminy.
Socjofobia — objawy
U osób cierpiących na socjofobię obserwuje się następujące objawy: podwyższone tętno i ciśnienie tętnicze krwi, kołatanie serca, duszności, czerwienienie się, drżenie mięśni rąk i nóg, potliwość, zaburzenia mowy, nudności oraz bóle brzucha. Objawy te mogą nasilać się w stresujących sytuacjach, np. podczas wystąpień publicznych, rozmowy z obcą osobą, w gronie obcych ludzi itp. Osoba cierpiąca na socjofobię nie potrafi zapanować nad strachem, a chęć zatuszowania objawów zdenerwowania jeszcze bardziej nasila u niej lęk. W konsekwencji osoba chorująca na socjofobię unika wszelkich kontaktów społecznych, które mogą wywołać przykre doświadczenia. W niektórych przypadkach może to sprzyjać rozwojowi depresji oraz zwiększa ryzyko uzależnień.
Socjofobia — leczenie
W leczeniu socjofobii zalecane jest przede wszystkim psychoterapia, która może być indywidualna lub grupowa, a także metody poznawczo-behawioralne. Dobór metody zależy od wieku i potrzeb osoby cierpiącej, występujących objawów oraz możliwych przyczyn zaburzeń. Czasem zalecane są leki, zwykle anksjolityczne i antydepresyjne, ich dobór ustala lekarz psychiatra. Farmakoterapia może trwać wiele miesięcy.