Każdy rodzic pragnie dobrze wychować swoje dziecko. Metody są różne, ale cel zawsze ten sam – nauczenie swojej pociechy odpowiednich manier, wartości i przekonań, przekazanie swojej wiedzy i przygotowanie go na wszelkie trudy dorosłego życia. Czym powinien kierować się świadomy i odpowiedzialny rodzic, aby mądrze wychować swoje dziecko?
Mądrze, czyli jak?
Właściwe, mądre wychowanie dziecka to jedno z najtrudniejszych, najbardziej pracochłonnych, wymagających i odpowiedzialnych zadań na świecie. Kształtujemy to, jaką osobą będzie, czym będzie kierowało się w życiu, co uzna za ważne i przede wszystkim, jak w przyszłości będzie wspominało swoje dzieciństwo. O czym należy pamiętać, jakie metody stosować i jak reagować? Oto 10 zasad wychowania dziecka, które pomogą rodzicom zadbać o rozwój swojej ukochanej pociechy.
1. Cierpliwość
Rodzice często potrafią zapomnieć o tym, że dzieci nie mają ich dziesiątek lat doświadczenia za sobą. Będą niejednokrotnie powtarzać pozornie głupie błędy, często nie zrozumieją czegoś za pierwszym, drugim czy nawet trzecim razem. Reakcja agresją, krzykiem i patronizującym pouczaniem nie sprawi, że dziecko zrozumie swój błąd, a jedynie zacznie się bać jego potencjalnych konsekwencji. Cierpliwość i zachowanie spokoju jest tutaj kluczowa.
2. Zrozumienie
Wzajemne zrozumienie zarówno między rodzicami, jak i na linii rodzic – dziecko to właśnie to, na czym polega wychowanie dziecka – a przynajmniej jeden z fundamentów mądrego wychowania. Pamiętajmy o potędze empatii i wczucia się w sytuację malucha. To, co dla nas jest błahostką, dla dziecka potrafi być najważniejszą sprawą na świecie. Okazanie zrozumienia i współczucia to klucz do właściwej komunikacji.
3. Akceptacja
Nie zawsze nasze dzieci sprostają naszym (często nieco zawyżonym) wymaganiom. Z biegiem lat maluchy coraz będzie będą kształtowały swoje własne ja i nierzadko nie będzie ono idealnie zbiegło się z wizją przyszłości, jaką pierwotnie zaplanowaliśmy dla swojej pociechy. Akceptacja to umiejętność godzenia się z tym, że każdy z nas jest inny i z czasem poznaje swoje własne, wyjątkowe upodobania i potrzeby.
4. Równe traktowanie
Dzieci to nie gliniane naczynia, które formujemy według własnego widzimisię. Dzieci to przede wszystkim osoby, przeżywające własne emocje, które kształtują swoje własne spostrzeżenia i bardzo często rozumieją o wiele więcej, niż na pierwszy rzut oka może się wydawać. Nie traktuj dziecka jak podwładnego, któremu w każdej chwili możesz rozkazywać – rozmowa równego z równym zawsze pozwoli osiągnąć o wiele lepsze rezultaty dla obu stron konfliktu.
5. Motywowanie
Kary i krzyki to nie metody wychowawcze, ale metody zastraszania. Dziecku nie raz zdarzy się popełniać małe i duże błędy – reakcja rodzica powinna być stanowcza, nie surowa; przemyślania, nie impulsywna. O wiele lepszą metodą od karcenia jest odpowiednie motywowanie – pokazanie, ile dziecko może zyskać, jeśli wykaże się inicjatywą, pomyślunkiem i odpowiedzialnością. Nie chodzi tutaj o kuszenie marchewką na kiju, ale wydobyciu z malucha tego, co jest dla niego naprawdę ważne i pokazanie plusów obrania właściwej drogi w dążeniu do tego celu.
6. Ambicja
Krzewienie w dziecku ducha zdrowej, sportowej rywalizacji i osiągania maksimum swojego potencjału to doskonały sposób na przygotowanie go na dorosłe życie. Pamiętajmy jednak, aby nie pomylić uczenia ambicji z niemożliwymi do osiągnięcia wymogami. Jeśli nigdy nie satysfakcjonuje nas żaden z sukcesów dziecka, pomyśli ono, że jest w jakiś sposób niewystarczające. Zdrowa ambicja to nie dążenie po trupach do celu, ale miarowe czynienie postępów w tym, co jest dla nas ważne. Nagradzajmy dziecko słowem otuchy, kiedy uda mu się spełnić w czymś wyjątkowym.
7. Samodzielność
Dziecko musi umieć w przyszłości poradzić sobie samo. Rodzic nie zawsze będzie obok, żeby poratować je dobrą rada czy pomocną dłonią – zdolność adaptacji i radzenia sobie z napotykanymi, często niespodziewanymi problemami to jedna z najbardziej przydatnych umiejętności, jakie można mieć w dorosłym życiu, a jakich uczyć należy już od dziecka. Zachęcajmy dzieci do podejmowania prób samodzielnego radzenia sobie z trudnościami.
8. Wybaczenie
Nauka wybaczenia to zadanie niezwykle trudne nie tyle dla dzieci, co dla dorosłych. Wybaczenie błędu wymaga dojrzałości, samoświadomości, właściwego podejścia, odwagi i wiedzy. Nieważne, jak bardzo będziemy się starać być idealnym rodzicem, nasze dziecko będzie popełniało błędy. Wybaczając pokazujemy, że nie chodzi nam o trzymanie urazy, a o rzeczywistą poprawę w zachowaniu.
9. Aprobata
Wielu rodziców nie docenia potęgi pochwały i pokazywania tego, jak bardzo zależy nam na dzieciach. Łatwo zwracać uwagę na błędy, trudniej przy okazji umieć rozpoznać sukces i odpowiednio wyrazić swoją dumę i zadowolenie. Nie bójmy się więc pochwalić dziecka, gdy podjęło słuszną decyzję bądź wykazało się wyjątkowym osiągnięciem.
10. Świecenie przykładem
Dziecko zawsze będzie czerpało część nawyków, poglądów i przyzwyczajeń od swoich rodziców, często nieświadome. Jeśli chcemy, by wyrosło ono na akceptującego, otwartego, odpowiedzialnego i dojrzałego człowieka, to sami musimy najpierw wykazywać się takim zachowaniem. Będąc dobrymi ludźmi wychowujemy dobrych ludzi – ucząc swoje dzieci pamiętajmy więc również o uczeniu samych siebie.