Erozja szkliwa to uszkodzenie zęba na skutek niekorzystnego działania kwasów zawartych w produktach spożywczych, takich jak: soki owocowe (pomarańczowy, cytrynowy, grejpfrutowy, jabłkowy), świeże owoce (cytrusy, porzeczki, wiśnie, czereśnie, rabarbar) i warzywa (szczaw, brukselka, szparagi, brukiew), herbata owocowa, wino (zwłaszcza białe), napoje gazowane, izotoniczne oraz energetyczne. Produkty te zawierają pH < 4,5. Jest to granica, poniżej której związki chemiczne tworzące szkliwo (hydroksyapatyty), rozpuszczają się.
Erozja szkliwa – przyczyny
Erozja szkliwa wynika najczęściej z chorób ogólnoustrojowych, które narażają zęby na długotrwały kontakt z kwasami lub objawiają się zaburzeniem ślinianek: Należą do nich:
- refluks żołądkowo-przełykowy,
- bulimia,
- cukrzyca,
- przewlekły alkoholizm, któremu towarzyszą wymioty,
- zaburzenia gospodarki wodnej organizmu,
- zmniejszone wydzielanie śliny na skutek przyjmowania niektórych leków (np. psychotropów).
Erozja szkliwa – leczenie
Niestety erozja szkliwa jest nieodwracalna. Dlatego aby jej zapobiec, należy zadbać o profilaktykę. Przede wszystkim należy ograniczyć spożywanie produktów zawierających kwasy, oczywiście z umiarem, bo większość z nich jest zdrowa. W trakcie posiłków należy przeplatać pokarmy o kwaśnym pH z pokarmami o pH zasadowym, np. sok pomarańczowy popić wodą mineralną. Należy pamiętać o tym, aby po zjedzeniu kwaśnego posiłku nie myć od razu zębów, można w ten sposób uszkodzić szkliwo. Najlepiej jest odczekać 30 minut. Warto kupować pasty do zębów oraz płyny do płukania ust zawierające fluor. W gabinetach stomatologicznych można również przeprowadzić zabieg fluoryzacji, min. 2 razy w roku.