Żyworódka pierzasta ma właściwości podobne do aloesu. Działa przeciwwirusowo, przeciwgrzybicznie i bakteriobójczo. Dzięki dużej zawartości witaminy C oraz bogactwu mikro- i makroelementów ma właściwości regenerujące, przeciwzapalne i immunostymulujące. Okłady z liści żyworódki łagodzą bóle reumatyczne i zapobiegają trądzikowi. Pijąc sok z żyworódki, uporamy się z chorobami dróg oddechowych. Sprawdź, jakie właściwości lecznicze i pielęgnacyjne ma żyworódka pierzasta oraz jak ją uprawiać.
Żyworódka pierzasta — uprawa
Żyworódka pierzasta (kalanchoe pinnata) jest rośliną z rodziny gruboszowatych i pochodzi z Madagaskaru. Obecnie rośnie m.in. w Azji, Australii i Ameryce Środkowej. W Polsce jest uprawiana jako roślina doniczkowa.
Żyworódkę należy posadzić w dość głębokiej donicy, w ziemi do kaktusów lub w uniwersalnej z dodatkiem piasku. Roślina lubi częste, ale umiarkowane podlewanie, najlepiej kilka razy w tygodniu. Zbyt wielka ilość wody może spowodować gnicie korzeni. Do jesieni należy ją nawozić, najlepiej sprawdzą się nawozy naturalne. Jest to ważne, szczególnie wtedy, kiedy żyworódkę zamierzamy stosować de celów leczniczych. Zimą roślina powinna odpocząć, należy nieco ograniczyć podlewanie i zaprzestać nawożenia. Żyworódka dobrze czuje się na południowym lub południowo-zachodnim oknie. W okresie zimowym warto ją przenieść do chłodniejszego pomieszczenia — temperatura nie powinna być jednak niższa niż 15 st. C.
Żyworódka pierzasta ma nietypowy sposób rozmnażania się. Po odłamaniu liścia i ułożeniu go na podłożu na jego brzegu pojawiają się rozmnóżki (pomiędzy ząbkami liścia). Roślinę można ukorzeniać też z łodygi.
Żyworódka pierzasta w domowej apteczce
Żyworódka pierzasta może być stosowana zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie. Niektóre zastosowania zewnętrzne żyworódki:
- powierzchniowe uszkodzenia skóry, głębokie zranienia, rany cięte i szarpane, pęknięcia sutków itp. można przemywać sokiem z liści żyworódki lub zrobić z niego kompres;
- oparzenia skóry można kilka razy dziennie okładać gazikiem nasączonym żyworódkowym sokiem;
- w przypadku trądziku można przecierać twarz nalewką spirytusową (rano i wieczorem);
- aby uporać się z uporczywie pojawiającymi się ropniami, należy rano i wieczorem na chore miejsca przykładać tampon z waty nasączony świeżym sokiem z liści żyworódki lub nalewką. Skuteczność kuracji wzmocni picie dwa razy dziennie po 20 kropli soku;
- w przypadku trudno gojących się ran podobnie jak przy ropnych wyciekach, obok kropli z soku z żyworódki należy codziennie pić po 20 kropli wyciągu z kasztanowca;
- egzemę można przecierać kilka razy dziennie świeżo wyciśniętym sokiem. Chore miejsce dodatkowo można smarować maścią z żyworódki;
- na łupież pomaga nacieranie co dwa dni skóry głowy sokiem lub nalewką z żyworodki;
- przy dolegliwościach reumatycznych, należy kilka razy dziennie wcierać sok lub nalewkę w bolące miejsce. Dodatkowo należy 3 razy dziennie pić 20 kropel soku lub zjadać liść (bez błony) odpowiadający dawce;
- w przypadku bólów głowy, rano i wieczorem należy posmarować skronie i czoło sokiem lub nalewką. Kurację wzmocni picie dwa razy dziennie 20 kropel soku lub zjadać liść żyworódki (bez błony) odpowiadający dawce.
Zastosowanie wewnętrzne żyworódki:
- w przypadku kataru parę razy dziennie należy zakropić do nosa po kilka kropel. W kilka minut po zakropieniu następuje gwałtowne kichanie;
- w przypadku anginy kilka razy dziennie zaraz po posiłku, należy wolno żuć liść żyworódki. Efektem ubocznym jest uczucie drętwienia przełyku, które przejdzie po kilku minutach. Żucie liści pomaga też przy chrypce oraz krwawieniu z dziąseł;
- na ból zęba pomoże żucie liścia żyworódki lub włożenie w ubytek tamponiku nasączonego sokiem z liści.
Jak wykorzystać żyworódkę pierzastą — przepisy
Świeży liść żyworódki pierzastej
Można go bezpośrednie przyłożyć na chorobowo zmienioną skórę. W tym celu należy go odciąć od rośliny, a następnie zdjąć z niego cienką błonkę. Oczyszczony liść przykładamy do chorego miejsca, nakładamy folię i bandażujemy lub – jeśli jest to np. policzek – przykładamy kawałek gazy i mocujemy ją plastrem. Kompres należy zmieniać co 4–5 godzin, aż do zagojenia leczonego miejsca. Przed przyłożeniem do skóry można też liść lekko zgnieść.
Sok z żyworódki pierzastej
Należy ściąć grube liście żyworodki, umyć je, owinąć papierową serwetką i włożyć na tydzień do lodówki. Po tym czasie liście miażdżymy i wyciskamy sok. Jest on od razu już gotowy do użycia. Sok z żyworódki nie jest jednak zbyt trwały, dlatego należy go dość szybko zużyć.
Nalewka spirytusowa z żyworódki pierzastej
1/4 szklanki soku z liści żyworodki łączymy z 1 szklanką spirytusu. Taką miksturę można przechowywać w lodówce co najmniej pół roku. Jeśli nalewka ma być przeznaczona do nacierań, zamiast spirytusu spożywczego można użyć salicylowego.
Maść z żyworódki pierzastej
Należy roztopić 10 dag świeżego smalcu bez soli. Do ciepłego smalcu (niegorącego!) dodajemy łyżkę soku z żyworódki i mieszamy. Maść należy przechowywać w lodówce. Jeżeli chcemy poprawić jej zapach możemy dodać kilka kropli perfum.
Mikstura z żyworódki pierzastej
Mieszamy łyżkę masła, łyżkę smalcu, łyżkę miodu oraz dwie łyżki soku z żyworódki. Powstałą miksturę spożywamy w ilości 1 łyżeczka przed jedzeniem rano i kilka razy dziennie w małych porcjach przez kilka dni. Robiąc tak trzy razy w roku przez 10–12 dni, chronimy gardło.
Miodek z żyworódki pierzastej
Jedną łyżkę miodu plus pół szklanki przegotowanej letniej wody wymieszać i pozostawić przez noc. Rano domieszać jedną łyżkę soku z żyworódki. Pić wiosną i jesienią przez kilka dni na pół godziny przed posiłkiem. Miodek z żyworódką stosowany jest w celu wzmocnienia i uodpornienia organizmu.
Krople do nosa, uszu i oczu z żyworódki pierzastej
Umyty listek żyworódki miażdżymy, wyciskamy przez sterylną gazę sok i zakrapiamy po 1 kropli do oczu dwa razy dziennie. Pieczenie szybko ustąpi. Kroplami można też zakropić nos, stosując po 2 kropelki 2 razy dziennie.
Uwaga! Liście żyworódki należy obrywać palcami i miażdżyć drewnianymi przedmiotami. W kontakcie z metalem żyworódka traci swoje lecznicze właściwości.