Pola Negri — życiorys
Barbara Apolonia Chałupiec, pseudonim Pola Negri, przyszła na świat 3 stycznia 1897 roku w Lipnie. Jej ojcem był słowacki Rom – Jerzy Chalupec, drobny rzemieślnik, który został zesłany na Sybir. Matka, Eleonora Kiełczewska, prowadziła dom. W 1902 roku Pola przeprowadziła się z matką do Warszawy.
Matka Poli Negri prowadziła w Warszawie niewielki sklep i dorabiała jako pomoc domowa. Kiedy zauważyła, że córka wykazuje talent aktorski, wysłała ją na lekcje tańca oraz warsztaty aktorskie. Początkowo Pola miała zostać baletnicą, jednak naukę w szkole baletowej przerwała gruźlica. Po odzyskaniu zdrowia dziewczynka kontynuowała naukę aktorstwa, a jako młoda kobieta ukończyła szkołę teatralną w Warszawie.
Pola Negri zadebiutowała na deskach teatru w sztuce na podstawie dramatu Aleksandra Fredy „Śluby panieńskie” oraz pięcioaktowej opere grande „Niema z Portici” .
W 1914 Pola Negri wystąpiła w swoim pierwszym filmie „Niewolnica zmysłów”. W tym samym roku zagrała w filmach: „Żona”, „Studenci”, „Bestia” oraz cykl „Tajemnice Warszawy”. To właśnie w 1914 roku Barbara Apolonia Chałupiec została Polą Negri – na cześć włoskiej pisarki i poetki Ady Negri.
W 1917 roku Pola Negri zaczęła występować w Berlinie, m.in. u austriackiego reżysera teatralnego, dyrektora Deutsches Theater, Maxa Reinhardta. W Niemczech zagrała m.in. w „Oczach mumii Mia”, „Carmen” i „Sumurunie”, który okazał się jednym z największych jej sukcesów. Z kolei sztuka „Madame DuBarry”, która stała się słynna także za oceanem, otworzyła jej drogę do Hollywood.
W 1919 roku czasie podróży do Berlina Pola Negri została w wyniku nieporozumienia zatrzymana na stacji granicznej w Sosnowcu. Zdarzenie zaowocowało znajomością z komendantem Straży Granicznej, podporucznikiem Eugeniuszem Dąmbskim, który już w listopadzie został jej mężem. Para na kilka miesięcy zamieszkała z teściami. Po rozwodzie, który nastąpił już w 1922 roku Pola Negri nigdy nie wróciła do Sosnowca.
Rok po rozwodzie Pola Negri grała już w Hollywood. Filmy z tamtych czasów, w których można ją zobaczyć to „Hiszpańska tancerka”, „Zakazany raj”, „Hotel Imperial” oraz „Miłość aktorki”.
Nastanie filmów dźwiękowych, przyniosły kres sławie Poli Negri. Krytykowano ją za zbyt niski głos oraz akcent, w wyniku czego aktorka postanowiła kontynuować karierę w Niemczech. Innym powodem wyjazdu oraz krytyki było zachowanie Negri na pogrzebie Rudolpha Valentino. Amerykańska opinia publiczna nie wybaczyła jej rzucenia się na trumnę Valentino, co potraktowano jako wykorzystanie śmierci aktora do autoreklamy.
Pola Negri zmarła 1 sierpnia 1987 roku w San Antonio w Teksasie. Miała 90 lat i posiadała obywatelstwo amerykańskie, które przyjęła w 1951 roku. Przed śmiercią aktorka opublikowała swoją autobiografię – „Pamiętnik gwiazdy”.
Romanse Poli Negri
Jak przystało na prawdziwą gwiazdę oraz symbol seksu, Pola Negri, wdawała się w częste romanse. Do najgłośniejszych należy niewątpliwie związek z Charlie Chaplinem oraz Rudolphem Valentino. Plotkowano również o uczuciu, jakim aktorka miała darzyć swoją długoletnią przyjaciółkę Margaret West (z nią spędziła ostatnie lata swojego życia).
Pola Negri i Hitler
Do wielbicieli Poli Negri należał również Hitler, dzieki któremu została uwolniona z podejrzeń o żydowskie pochodzenie. Kiedy minister niemieckiej propagandy Dr Joseph Paul Goebbels zakazał angażowania Negri do filmów, interwencja Hitlera na nowo otworzyła jej drzwi do kolejnych występów.
„Mazurek”, „Moskwa-Szanghaj”, „Madame Bovary”, czy „Tango Notturno”, to jedne z ostatnich filmów, w jakich Pola Negri zagrała przed wybuchem wojny II wojny światowej i przed powrotem do USA (wcześniej pojechała jeszcze do Francji). Ostatni raz zagrała w 1965 roku.
Aktorka ostatecznie zajęła się prowadzeniem firmy maklerskiej.