PDW morfologia – normy

Badanie PDW pomaga w ustaleniu przyczyny obniżonej lub podwyższonej ilość płytek krwi. Przeprowadza się je podczas morfologii krwi. O normie mówimy, kiedy większość płytek ma zbliżoną do siebie wielkość. Wynik trzeba jednak zawsze porównywać z liczbą samych płytek i ich średnią objętością.

PDW w morfologii — normy

O idealnym stanie mówimy, kiedy wielkość płytek krwi jest do siebie zbliżona. W wynikach oznaczona jest zawsze norma wskaźnika anizocytozy płytek krwi, która mieści się w granicach 6,1–11 fl (40-60%). Jednocześnie ilość trombocytów powinna się mieścić w granicach 150 000–400 000 /µl, a średnia objętość płytek krwi w przedziale 7,4-10,4 fl.

Podwyższone PDW

  • Jeśli PDW jest znacznie podwyższone i jednocześnie przekroczona jest norma dla średniej objętość płytek krwi, może to oznaczać, że mamy do czynienia z infekcją bakteryjną we wczesnej fazie, z plamicą małopłytkową lub przewlekłą białaczką.
  • Jeśli natomiast PDW jest znacznie podwyższone, a poniżej normy znajduje się wynik badania średniej objętość płytek krwi, może to świadczyć o anemii hipoplastycznej lub niedokrwistości megablastycznej. Taka sytuacja może się również zdarzyć, kiedy pacjent jest poddawany chemioterapii.
  • Podwyższony wskaźnik samego PDW w sytuacji, gdy pozostałe wyniki są prawidłowe, nie ma żadnego znaczenia klinicznego i nie powinien stanowić powodów do niepokoju.

Obniżone PDW

Jeżeli PDW jest obniżone, nie ma powodu do obaw. Zaniepokoić powinny jedynie poważne odchylenia przy innych parametrach. Jeśli jednak pozostałe wskaźniki są w normie, obniżone PDW nie ma wpływu na zdrowie.

PDW morfologia — po co wykonywać?

PDW to jeden ze standardowych wskaźników, które oznacza się podczas badań morfologii krwi. Lekarz może na niego zwrócić szczególną uwagę wyłącznie wtedy, kiedy istnieje podejrzenie zaburzeń krzepnięcia krwi, na co wskazywać mogą objawy: przedłużone krwawienie, łatwe siniaczenie się, samoistne krwawienia (np. z błon śluzowych).