Monocyty to komórki, które wchodzą w skład leukocytów, czyli białych krwinek. We krwi człowieka powinno być 3-8% leukocytów. Monocyty powyżej normy mogą oznaczać toczący się w organizmie stan zapalny, którego nie wolno bagatelizować. Sprawdź, jakie są normy monocytów i kiedy należy wykonać badanie.
Monocyty w organizmie człowieka
Monocyty produkowane są w szpiku kostnym, skąd przedostają się do krwi, z którą wędrują do różnych narządów, stając się makrofagami. Monocyty są bardzo ważne dla organizmu człowieka, ponieważ dbają o jego odporność. Monocyty powyżej normy mogą oznaczać infekcję lub stan zapalny w organizmie, czasem mogą również świadczyć o poważnych chorobach.
Monocyty — normy
Poziom monocytów oznacza się na podstawie badania krwi. Wynik określony jest symbolem MON lub MONO. Normy monocytów zawierają się różnych granicach, które zależą od wieku pacjenta. Przedstawiają się one następująco:
- 1 rok: monocyty: 0,05-1,1 x 109/l.
- 4 lata: monocyty: 0-0,8 x 109/l.
- 6 lat: monocyty: 0-0,8 x 109/l.
- 10 lat: monocyty: 0-0,8 x 109/l
- 21 lat: monocyty: 0-0,8 x 109/l.
- Dorośli: monocyty: 0-0,8 x 109/l
Badania na poziom monocytów należy wykonać, jeśli mamy problemy z nawracającymi zakażeniami, problemy z układem odpornościowym (szczególnie przy braku odporności), występuje podejrzenie chłoniaka Hodkinga, chorób pasożytniczych, a także w przypadku zakażeń bakteryjnych, wirusowych i pierwotniakowych. Takie badanie trwa zazwyczaj krótko. Krew pobierana jest z żyły w okolicy łokcia. Przed badaniem należy być na czczo.
Analizę wyników przeprowadza lekarz, który zwraca uwagę nie tylko na dane liczbowe, ale również na inne wyniki badań, przebyte choroby oraz objawy pacjenta. Dlatego bardzo ważne jest przeprowadzenie wywiadu z pacjentem oraz uwzględnienie metody wykonania morfologii krwi.
Monocyty powyżej normy — co to znaczy?
Monocyty powyżej normy w organizmie człowieka określane są jako monocytoza. Jej przyczyną mogą być:
- zakażenia bakteryjne, wirusowe i pierwotniakowe,
- chłoniak Hodgkina,
- wrzodziejące zapalenie jelita grubego,
- kolagenoza,
- choroba spichrzeniowa,
- może wystąpić także po splenektomii (usunięcie śledziony),
- choroby nowotworowe, takich jak białaczka lub ziarnica złośliwa,
- okres zdrowienia po ostrych zakażeniach,
- choroba Leśniowskiego-Crohna,
- poalkoholowe uszkodzenie wątroby,
- szpiczak mnogi.