Spektakl „The Wall” w Teatrze Dramatycznym

Podczas gdy wiele teatrów zawiesza działalność na czas wakacji, Teatr Dramatyczny pozostaje otwarty – zapraszając widzów także w lipcu. Wśród propozycji letniego repertuaru znalazł się m.in. „The Wall” – spektakl oparty na sześciu wybitnych książkach współczesnych, autorów nagrodzonych Literackim Noblem, Bookerem i Pulitzerem.

W reżyserii Pawła Miśkiewicza powstał sceniczny esej o wojnie – nie tej z relacji medialnych, lecz zapisanej w ciele, pamięci i języku. Spektakl, oparty na fragmentach powieści i reportaży autorów z różnych części świata, ukazuje wojnę jako doświadczenie osobiste, intymne, rozgrywające się w pojedynczym losie.

Twórcy sięgnęli po wydane w ostatnich latach powieści i reportaże, m.in.: „Jeden dzień z życia Abeda Salamy” Nathana Thralla w tłumaczeniu Moniki Bukowskiej (reportaż otrzymał nagrodę Pulitzera w 2024 roku za najlepszą książkę non-fiction), „Drobny szczegół” Adanii Shibli w tłumaczeniu Hanny Jankowskiej (powieść w 2021 roku została nominowana do Międzynarodowego Bookera), „Przerzut” Phila Klaya w tłumaczeniu Krzysztofa Cieślika (autor za tę książkę otrzymał nagrody: National Book Award i National Book Critics Circle John Leonard Prize), „Nad morzem” Abdulrazaka Gurnaha w tłumaczeniu Kai Gucio (kolejna powieść laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury), „Bratnia dusza” autorstwa Davida Diopa w tłumaczeniu Jacka Giszczaka (książki, która w 2001 roku została nagrodzona Międzynarodowym Bookerem) oraz „Pieśń prorocza” Paula Lyncha w tłumaczeniu Kai Gucio (powieść nagrodzona Nagrodą Bookera w 2023 roku). 

To nie tylko tytuły o światowej renomie, ale przede wszystkim dzieła, które z ogromną siłą oddziałują na wyobraźnię i świadomość czytelnika, demontując stereotypy i odkrywając ukryte warstwy wojennych doświadczeń. Każda z przywołanych książek – zakorzeniona w odmiennym języku, kulturze i doświadczeniu historycznym – stanowi autonomiczne, a zarazem głęboko humanistyczne świadectwo wojny. To literatura, która nie rekonstruuje jej z perspektywy medialnych nagłówków ani geopolitycznych analiz, lecz odsłania intymną, często traumatyczną prawdę przeżycia – zapisaną w ciele, języku, milczeniu. Na scenie spotykają się nie tylko różnorodne narracje, lecz również rozmaite formy literackie. W efekcie powstaje poruszająca struktura mozaikowa – nie tyle opowiadająca o wojnie, co pozwalająca ją przeżyć: fragmentarycznie, empatycznie, wielogłosowo.

Przeczytaj też:  Novakid wprowadza międzynarodowe zajęcia konwersacyjne, aby dodać dzieciom pewności w mówieniu po angielsku

To nie spektakl o wojnie jako wydarzeniu politycznym, ale o tym, co po niej: o pęknięciach, które zostają w języku, w relacjach, w człowieku. I o tym, jak literatura potrafi nazwać te zjawiska, których nie obejmuje oficjalny dyskurs – mówi reżyser Paweł Miśkiewicz.

THE WALL, reżyseria Paweł Miśkiewicz, Teatr Dramatyczny

Najbliższe spektakle: 16, 17 lipca

Obsada: Marcin Bosak, Magdalena Czerwińska, Katarzyna Herman, Anna Kłos, Paweł Miśkiewicz (gościnnie), Marta Nieradkiewicz, Maksymilian Piotrowski (AST), Paweł Tomaszewski 

Muzyka na żywo: Maja Kleszcz i Wojciech Krzak, operator kamery live: Kamil Siegmund, reżyseria: Paweł Miśkiewicz, scenariusz, dramaturgia: Joanna Bednarczyk, scenografia: Barbara Hanicka, kostiumy: Hanka Podraza, muzyka: Maja Kleszcz i Wojtek Krzak, wideo i światło: Marek Kozakiewicz, choreografia: Dominika Wiak, inspicjent: Tomasz Karolak, kierowniczka produkcji: Adrianna Gołębiewska. 

Chcemy mówić o rozwarstwieniach, o nieuchwytności, o niemożliwości zajęcia jakiegoś trwałego i konsekwentnego stanowiska wobec tematu wojny. Chcemy, żeby widz, po wyjściu z naszego spektaklu, pomyślał trochę, gdzie on, w tych rozmaitych konstelacjach, które pokazujemy na scenie, odnajduje to, co byłoby dla niego najważniejsze w momencie bezpośredniej konfrontacji z tematem wojny, najbardziej owocne w przepracowania tego tematu mówi reżyser, Paweł Miśkiewicz w rozmowie z Agnieszką Górnicką. 

 Oglądamy przedstawienie świetnie zagrane! Mamy wspaniałe role Katarzyny Herman, Marcina Bosaka i Marty Nieradkiewicz – Rafał Turowski, Chillizet, blog rafalturow.ski.

Świetny przykład solidnego, rzetelnego teatru klasycznego, podanego w nader nowoczesnej formie, a na dodatek mocno osadzonego na bardzo dobrej literaturze – Przemysław Gulda, blog guldapoleca