Zapalenie okołoustne to przewlekła choroba skóry dotykająca najczęściej kobiet w wieku 20-30 lat objawiająca się zapaleniem skóry i wykwitami w okolicy nosa, fałd nosowo-wargowych i brody z oszczędzeniem skóry w okolicy ust.
Przyczyny zapalenia okołoustnego
Dawniej uważano, że zapalenie okołoustne jest jedną z postaci trądziku różowatego. Obecnie wiemy, że nie jest to prawda, zarówno pod kątem histologicznej morfologii zmian, jak i leczenia. Etiologia tej choroby nie jest do końca poznana. W literaturze naukowej można się spotkać, że wieloma różnymi potencjalnymi czynnikami, które mogą powodować pojawienie się nowych zmian. Są to między innymi chlor, fluor w paście do mycia zębów, środki myjące zawierające SLS (Sodium Lauryl Sulfate), antykoncepcja doustna, zaburzenia hormonalne czy promieniowanie UV. Najsilniejszy związek przyczynowo-skutkowy obejmuje stosowanie preparatów zawierających sterydy na skórę bądź śluzówkę jamy nosowej. Za zmiany zapalne mogą odpowiadać również czynniki wewnętrzne takie jak nieodpowiednia dieta czy nadwrażliwości pokarmowe.
Jak objawia się zapalenie okołoustne?
Zmiany pojawiające się w przebiegu zapalenia okołoustnego obejmują dolną część twarzy, okolicę nosa, fałd nosowo-wargowych i brody, mogą również pojawiać się wokół oczu. Wykwity o charakterze rumieniowo-krostkowym zlokalizowane są symetrycznie. Zmianom może towarzyszyć pieczenie i podrażnienie skóry oraz zaczerwienienie zaostrzające się podczas mycia i dotykania skóry. Choroba ma falowy przebieg z okresem zaostrzeń i remisji.
Zapalenie okołoustne – leczenie
Leczenie tego schorzenia jest trudne i długotrwałe. Z powodu nieznanej do końca etiologii schorzenia jest różnorodne, a jego skuteczność odmienna u różnych pacjentów. Przede wszystkim należy odstawić glikokortykosteroidy i udać się do dermatologa. Rozpoznanie ustala się na podstawie wywiadu, wykluczając inne jednostki chorobowe takie jak: trądzik różowaty, infekcja bakteryjna skóry, egzema oraz alergia kontaktowa. Preparatami stosowane w leczeniu miejscowym to metronidazol, inhibitory kalcyneuryny oraz erytromycyna. W zależności od zaawansowania choroby i jej przebiegu istnieje możliwość zastosowania leczenia systemowego przy pomocy tetracykliny lub izotretinoiny. Niestety po skutecznym leczeniu farmakologicznym często następuje nawrót choroby. Oprócz leczenia farmakologicznego należy także wyeliminować z codziennej pielęgnacji potencjalne czynniki drażniące. Ważna jest także odpowiednia pielęgnacja skóry oparta na łagodnych dermokosmetykach pozbawionych substancji zapachowych takich jak Bepanthen Sensiderm, który łagodzi świąd oraz odbudowuje uszkodzony naskórek.