Melancholik to jeden z czterech typów temperamentów. Osoby o melancholijnej naturze są wrażliwe, refleksyjne, często bywają artystycznie uzdolnione. Bardzo często brakuje im pewności siebie dlatego rzadko odnoszą sukcesy, nie lubią również znajdować się w centrum uwagi. Potrafią za to zbudować głębokie relacje z innymi osobami. Melancholik bardzo często jest perfekcjonistą, jego staranność graniczy nawet z pedantyzmem. Jego temperament jest pełen skrajności – wzloty są najwyższe, a depresje najgłębsze.
Perfekcyjny melancholik – mocne strony
- spokój, opanowanie, dystans do świata
- zdolność obserwacji, wyobraźnia, empatia, poczucie estetyki
- analityczny umysł, zdolności artystyczne
- umiejętność budowania relacji z ludźmi.
Perfekcyjny melancholik – słabe strony
- wrażliwość w połączeniu z idealizmem i potrzebą refleksji sprawia, że melancholik ma skłonności do depresji i pesymizmu
- brak wiary w siebie
- obawa o własny los i bliskich
- niepewność, która utrudnia podejmowanie decyzji i nowych wyzwań
- pedantyzm
- nie lubi nagłych zmian, nie radzi sobie z sytuacjami stresowymi
- źle czuje się w centrum uwagi.
Perfekcyjny melancholik w pracy
- wytrwały, dokładny, uporządkowany i zorganizowany
- podporządkowuje się regulaminom
- kreatywny, zawsze kończy rozpoczęte działania
- drobiazgowy i skrupulaty
- nie lubi chaosu, nie najlepiej działa pod presją dlatego najlepiej sprawdza się na samodzielnych stanowiskach
- nie jest przebojowy, nie afiszuje się ze swoimi umiejętnościami, obawia się nowych wyzwań.