Osobowość unikająca to zaburzenie charakteryzujące się problemem w nawiązywaniu kontaktów z innymi ludźmi, zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym. Osoby chore mają zaniżone poczucie własnej wartości, są wyczulone na krytykę, mają silny lęk przed odrzuceniem i zawstydzeniem. To powoduje, że dla innych są „ciche”, wręcz „niewidoczne”.
Osobowość unikająca to jak sama nazwa wskazuje skłonność do postaw unikających. Takim osobom trudno jest podejmować decyzje w ważnych życiowo momentach, np. po zakończeniu studiów lub odchowaniu dzieci. Osoby chore nie robią wielu rzeczy, które mogłyby robić, ponieważ się z nich wycofują. Często są samotni ponieważ ponieważ lęk przed odrzuceniem i zawstydzeniem wygrywa z ogromną potrzebą bliskości. Związek z chorą osobą wymaga okazania jej akceptacji oraz zapewnienie pełnego bezpieczeństwa.
Osobowość unikająca (lękliwa) – cechy
- unikanie kontaktów społecznych i zawodowych
- ciągły niepokój
- poczucie nieatrakcyjności i niższości względem innych
- ograniczony styl życia
- wyczulenie na krytykę.