Jeśli na kilka godzin lub nawet kilka dni tracisz kontrolę na własną pamięcią, tożsamością, myśleniem, przeżywaniem lub własnym ciałem, może to znaczyć, że dotknęła się fuga dysocjacyjna. Czym charakteryzuje się to zaburzenie? I w jakich sytuacjach może się pojawić? Sprawdź!
Fuga dysocjacyjna — objawy
Fuga dysocjacyjna zaliczana jest do zaburzeń dysocjacyjnych, które występują w zaburzeniach lękowych. Zaburzenie to pojawia się u osób, które doświadczyły silnego urazu psychicznego (na przykład przemoc, wojna, molestowanie, kataklizm). Nagła zmiana tożsamości połączona z utratą pamięci stanowi nieświadomą ucieczkę przed zbyt trudną rzeczywistością. Niestety traumatyczne treści, ukryte głęboko w podświadomości, w chwili stresu przejmują kontrolę nad postępowaniem danej osoby. Powstawaniu fugi dysocjacyjnej sprzyjają również czynniki genetyczne oraz przewlekłe konflikty emocjonalne i interpersonalne.
Fuga dysocjacyjna może trwać od kilku godzin do kilku dni, a nawet dłużej. W tym czasie chory może w sposób nagły i niewytłumaczalny opuścić miejsce pracy lub zamieszkania, stracić częściowo pamięć, a nawet nabyć nową tożsamość. Osoba dotknięta fugą, na pozór zachowuje się normalnie i nie budzi żadnych zastrzeżeń otoczenia. Fuga zazwyczaj ustępuje samoistnie, a wydarzenia z okresu jej trwania nie pozostają w pamięci, co często wywołuje stany depresyjne. Niekiedy taki stan prowadzi nawet do myśli samobójczych.
Fuga dysocjacyjna – leczenie
Chory dotknięty fugą dysocjacyjną wymaga natychmiastowego kontaktu z psychologiem lub psychiatra. Leczenie uzależnione jest od przyczyn pojawienia się zaburzenia.Skuteczną metodą jest skoncentrowanie się na mechanizmach osobowości oraz nauczenie pacjenta panowania nad stresem, który jest przyczyną fugi. Chory będzie potrzebował również dużego wsparcia ze strony najbliższego otoczenia.